Ήρθες στολισμένη πετράδια βαρύτιμα κι αρώματα μύρα
και ξοπίσω σου το όραμα ασθμαίνοντας
και κοντανασαίνοντας
ολόκληρος θίασος
σαλπιγκτές και αυλήτριδες
πολύβουος συρφετός
μες στα πόδια σου
τσιρκολάνοι και πρίγκιπες.
Κι εσύ να κρύβεσαι αναμεταξύ τους κρατώντας δυο φορές την ανάσα σου
πριν μιλήσεις κι αναμετρώντας τη γλώσσα σου
μέσα σε πύργους αιμάτινους και κάστρα από σάρκα
χαμογελώντας δυστυχισμένα τη γλώσσα μου.
Κι έφυγες.
Όπως ήρθες.
Μυστήριο μειδίαμα.

Οι υποτακτικοί ετοιμάζαν ολοκαυτώματα σ’ έναν ξένο θεό.
Σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες και πηγαινέλα κι ιματισμοί και
βρώματα και οινοποσίες κι οι οινοχόοι να εναλλάσσονται μεθυσμένοι
τρεκλίζοντας έναν ξένο θεό
που απαγόρευε τα ειδωλόθυτα της σάρκας σου
και τη γυναίκα του κτήνους και το τέκνο του κτήνους και το οκτώ της
οκτάνας ικρίωμα και οι μέρες εξέπνεαν τριποδίζοντας κι αλαφιάζοντας
το έσχατο λίκνισμα του αέρα ανάμεσα της κουνουπιέρας και του
κορμιού σου το μελανό σημάδι και το μίασμα που ανάτελλε.
Και μου δόθηκες το κορμί σου και κάρπισε.
Ξεχέρσωσα τη σπορά σου θυμίαμα και βλάστησε πόνος και αίμα και κλάμα.
Κι έφυγες.
Όπως ήρθες.

Χωρίς να μείνει τίποτ’ από σένα ο πόνος.

Κρέμασα την καρδιά μου σε τριακόσια δόρατα χρυσά έλατα
να σε ξορκίσω και να σ’ εξαργυρώσω.

Έξω η νύχτα σάλπιζε τη μέρα.

      Η σιωπή της Σίβας , Vakxikon.gr, Αθήνα, 2011· 2016