Ακινησία

Σονέτα
2016

Ατμόσφαιρά μου η ακινησία

μέσα της χρόνια καθηλωμένη 

ρυθμικά η πνοή μου μπαινοβγαίνει 

μου υπόσχεται αθανασία. 

 

Ρουφώ με λαχτάρα τ' οξυγόνο

τα στήθη μου φουσκώνουνε κι ευθύς 

όπως διογκώνομαι μένω αβαρής 

σαν πούπουλο το κορμί ανυψώνω

 

το απιθώνω πάνω στους ώμους 

χιλιάδων μυρμηγκιών μες στους δρόμους 

που αναζητούνε τη βορά τους

 

και το ένα πίσω απ' τ' άλλο σε σειρά 

αθόρυβα με σέρνουνε αργά

αργά με τραβάνε στη φωλιά τους. 

 

      Σονέτα, Gutenberg, 2016 

 

 

 

Περισσότερα από τον/την Δήμου Ευσταθία

Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

©2015-2024 poets.gr |

Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη

poets.gr

Χρονολογικά

Αλφαβητικά