Υπερσιβηρικός

Έρως αρόδο
2015

Χελιδόνια βυθίζονταν στον τελικό τους ουρανό με τις ψείρες του ήλιου ακόμη στα φτερά. Η σέπια του καιρού βαθιά τα είχε αναστατώσει. Βαστώντας μόνο μια τρίχα έμπιστης σιωπής, εγώ, σε λεμονί δαντέλες, προνύμφη στα σφυρά της απουσίας μπερδεμένη. Είχε φυσήξει χρόνος δίχως ίριδα, είχανε σπάσει πια οι ραφές των λουλουδιών, λύκοι φυλάγαν τις μακριές γραμμές των οριζόντων κι ένα μαύρο φτερό πάνω στο χιόνι ζυγίζει τόνους αποστάσεων.

Επειδή χειμωνιάζουν τα χέρια
και κόπτονται τα συντελεσμένα να φθαρούν
καμιά φορά συμβαίνει
από αίμα και δικαίωμα
ο υπερσυντέλικος να μου θυμίζει τον Υπερσιβηρικό.

 

     Έρως αρόδο, Κουκούτσι, 2015

Περισσότερα από τον/την Δούμου Στέλλα

Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

©2015-2024 poets.gr |

Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη

poets.gr

Χρονολογικά

Αλφαβητικά