Ι

Εσύ τζιτζίκι
δεν υπάρχεις πια
έρχομαι να σε βρω
ψάχνω στα αρμυρίκια
η θάλασσα στενάζει
απ’ τον αέρα
μία πλαστική σακούλα κρέμεται
απ’ τα κλαδιά
εσύ τζιτζίκι
δεν υπάρχεις πια
τα μαύρα μάτια του καλοκαιριού
κλείνουν τα βλέϕαρά τους

ΙΙ

Τη σκάλα κατεβαίνοντας
ίπταμαι πάνω στα σκαλιά
το πάτημά μου τα λυγίζει ελαϕρά
και ταλαντεύονται
έως ότου
στην αρχική τους θέση ένα προς ένα
επανέλθουν
σα να μη πέρασες ποτέ

ΙΙΙ

Η μαρτυρία είναι πάντα μερική
ένα τυχαίο κομμάτι ένα απόσπασμα
ένα ψαράκι μικρό
πιάστηκε από την απόχη
στη θάλασσα του σύμπαντος

      Ραψωδία, Gutenberg, 2017