Αυτός ο τζίτζικας πέθανε

αυτόν τον Αύγουστο, βαραίνει

κι η φωνή του, έσβησε.

Έχεις λοιπόν το δικό σου μερτικό

πάνω στο φως, άρρωστο σπίτι.

Στο δίπλα δωμάτιο σ’ άλλο φόντο εγώ

θα πεθάνω λες και περισσεύει αγάπη.

Λες κι ο κόσμος θ’ αλλάξει για σένα.

Μετά από μια μυστική καταδίωξη

ίσως γλυτώσεις Ρεβέκκα

Χαλαρώνουν οι ραφές του χρόνου.

Ενώ εσύ ανθίζεις

με όνειρα και συντριβές.

Εγώ.

Στο υπόσχομαι.

Αν χρειαστεί

με τα χέρια μου

θα κατεβάσω την καρδιά σου

στο χώμα.

     Τα κόκκαλα της γλώσσας, Γκοβόστης, 2021