Αποστάσεις

Σπορά για μια Κυριακή
2017

Διανύω συνήθως μεγάλες αποστάσεις· επιχειρώ και
άλματα όπως από κηλίδα σε κηλίδα
μιας λεοπάρδαλης. Αποστάσεις
όπως το «γεια», η μεγαλύτερη θαρρώ,
με τέσσερα γράμματα ανάμεσα σε δυο ανθρώπους ή όπως
το κόκκινο από μαραμένο τριαντάφυλλο.
Ως το Άλφα του Κενταύρου μοιάζει ό, τι πιο κοντινό·
άλλωστε, δεν απέχει και πολύ η ράχη μου από την
αλογοουρά και την κουνώ επίμονα σαν με ρουφάνε μύγες
καφκικές. Τις σέβομαι όμως! Ίσως με την ουρά ενθαρρύνω
να πιουν και σ’ άλλα μέρη του σώματός μου εφόσον τις
διώχνουν από το πατρικό τραπέζι, αυτό που κάποτε
είχε στέρεα και τα τέσσερα πόδια.
Μεγάλες αποστάσεις όπως το βάδισμα σε γραμμή πτώσης
αυτοχειρίας να δω πού θα ’σκαγε ο θάνατος. Αλήθεια όμως
είναι πως δεν θα ’θελα να επιστρέψει έτσι το κόκκινο μήτε
να σπάσω κάποιο τραπέζι. Η αλήθεια είναι πως στη
φωτογραφία που τρέχεις να με συναντήσεις,
θα αναρτήσω στο ίδιο ύψος μια με την προσμονή μου πίσω
στον τοίχο, σπάζοντάς τον·
ελπίζοντας να συμπέσουν έστω και λίγο οι όψεις τους.

 

       Σπορά για μια Κυριακή, Εκάτη, 2017

Περισσότερα από τον/την Κατρούτσος Χρήστος

Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

©2015-2024 poets.gr |

Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη

poets.gr

Χρονολογικά

Αλφαβητικά