Θα ’ρθει μια μέρα που όλα θα ’ναι
τακτοποιημένα άψογα.
Από το σπίτι μας θα μπαινοβγαίνει ένας αέρας,
δεν θα ’ναι άνοιξη για να μελαγχολεί κανείς.

Θα ’χει μια ελαφρότητα η ατμόσφαιρα
και θα μιλάμε απλά,
θα λέμε πονάω, βαριέμαι, σε θέλω, φοβάμαι,
θα είμαι ο εαυτός μου ή μάλλον μια μου εκδοχή.

Η Μήδεια, η Νόρα, η Φραγκογιαννού,
η Ηλέκτρα, η Blanche DuBois, η Λίβια Σερπιέρι.
Τίποτε ποτέ δεν τακτοποίησε η ποίηση.
Τίποτε ποτέ δεν χάρισε η ζωή.

Θα ‘ναι κατακαλόκαιρο θα απολαμβάνω
γρανίτα φράουλα και θα μυρίζω καρπούζι.

      Διάβαση, Ενύπνιο, 2021