Πλένουν πάλι κρυφά

τα πανιά τους στη βρύση

μας πνίξαν τα αίματα

Άντε τώρα να σου μάθω ελληνικά

με τόσα εμβατήρια και σημαίες

ή τι θα πει Ναυτοκρατούσα

και τι έχει στο νου της η μάνα μου

όταν λέει ας είναι κι από ξύλο.

Τότε που κόντευα τα οχτώ

με βάστηξαν ξάγρυπνη

όλη τη νύχτα των εκλογών.

Αν βγούνε, μου ‘λεγαν,

θα κατέβουν απ’ τα βουνά και θα μας σφάξουνε.

Την άλλη μέρα τα πετσετάκια

είχαν τη θέση τους σημαδεμένη με κιμωλία

σα να σου φοράνε άξαφνα

παπούτσια με πέλματα.

Έξω ο κόσμος δίπατος.

Στους δρόμους κυλούσαν

βαρέλια με καρφιά

και κλεμμένα παιδάκια

κι όλοι σπρωχνόντουσαν

να δουν τον νεκρό

Και κλείναν το στόμα

γιατί ’χε φαγωμένο αυτί

κι αν προλάβαινε να μετρήσει

τα δόντια τους, θα ‘πεφταν.      

      Το σόι, Κέδρος, 1978