II.

Διόδια
1972

Βουλιάζουμε ολοένα και πιο βαθιά

μέσα μας.

Αποκρυπτογραφούμε τους ήχους

της απόλυτης σιγαλιάς

και οι κραυγές των χρωμάτων

μας πληγώνουν.

Το φεγγάρι ορμάει από τις χαραμάδες

και λεηλατεί τις κάμαρες.

Τώρα και πάντα

ο ποιητής

στις σκαλωσιές και στα γιαπιά

στεριώνει με καρφιά και δόντια

την ελπίδα.

 

      Διόδια, Κέδρος, 1972

Περισσότερα από τον/την Μαστοράκη Τζένη

Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

©2015-2024 poets.gr |

Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη

poets.gr

Χρονολογικά

Αλφαβητικά