Χεράτ

Χεράτ
1998

σπάταλη νύχτα

γαυγίζεις ό,τι ζωντανό μένει γύρω:  

εξατμίσεις – σπασμένα δόντια – κρύες

κραυγές του δρόμου που βάφτηκαν με αίμα

 

δεν υποφέρω τη σιωπή σου νύχτα αστραφτερή

αφώτιστη από ζεστές ψυχές

σάβανα και ψυχοσάββατα

 

νύχτα μουσουλμάνα

οδηγείς τις φωνές μας

βάζοντας στόχο το μέλλον – έρημο

 

κρύβω τη σιωπή των λόγων μου

στις παλιές σκονισμένες εικόνες

σκεπάζω τρυφερά τις χαραμάδες

με μεγάλες ασπρόμαυρες φωτογραφίες

που σταματάν το γέλιο στη γλύκα του χτες

 

νύχτα

και μπορώ πλέον άφοβα

να σκέφτομαι διαρκώς τον υγρό θάνατο

μέσα στο σπασμένο μπουκάλι

 

      Χεράτ, Ελίτροχος, 1998

 

Περισσότερα από τον/την Μέλιος Ηλίας

Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

©2015-2024 poets.gr |

Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη

poets.gr

Χρονολογικά

Αλφαβητικά