Αν είδα μακρύτερα

είναι επειδή στάθηκα

σε ώμους γιγάντων

Ισαάκ Νεύτων

Το υπερφεγγάρι ανατέλλει

η Αριάδνη κάνει το μπάνιο της ανάρρωσης

κι εγώ ακούω Νίνα Σιμόν σερφάροντας

σε ιστότοπους άξιων ανθρώπων

καθισμένων όχι, ως όφειλαν, στους ώμους των γιγάντων

αλλά σκυμμένους πάνω από σπάλες αρνιών

και δεν μπορώ να μη θυμηθώ τον πατέρα

την οδύνη από τη συλλογή στο σπίτι της οδού Μαυρομιχάλη

πένσες, τανάλιες, εφημερίδες, νυχοκόπτες

περιοδικά, άδειοι κεσέδες

χρειάστηκαν ολόκληρα καμιόνια να το αδειάσω

ιδέα δεν έχετε τι στοίβαζε εκεί μέσα

Στεκόταν ο πατέρας σας

έλεγε η σπιτονοικοκυρά

στεκόταν

ήταν καλοντυμένος

συνεπής στο ενοίκιο

έπειθε πως κάνει κάτι σημαντικό

για σπάλες δεν γνωρίζαμε

Αδύνατον να μη θυμηθώ

το παράλληλο μυαλό του

μυαλό στο πλάι, δηλαδή,

που θα μπορούσε αναμφίβολα

ν’ ατενίζει το σύμπαν 

αν δεν είχε καταπιεί τη μέγγενη

που τον ανάγκαζε 

να βλέπει όσα δεν υπάρχουν  

ν’ ακούει φωνές

να τρέχει σαν κυνηγημένος   

Με τρομάζει που

υπάρχουν κι άλλοι σαν αυτόν 

διαθέτουν την ίδια γλυκύτητα

έχουν κάνει παιδιά κι

έχουν δουλέψει σοβαρά

πάνω σε σπάλες και στον Σικελιανό

      Στόμα, Κουκκίδα, 2021