Κι όμως θαυμάζοντας
το θαύμα της θαλάσσης σου το μέγα
το βάθος όπου ο ήλιος σού βυθά
χαζεύοντας το χάος σου απ› όπου
χαράζει
πέλαγο πώς σε πεινάω
κι ήθελα να με σπάραζε
η ανάσα σου αρμυρή
το συνωμοτικό αεράκι
μες στους απειρισμούς του
πάντοτε πιο υγρό
κι από της μάνας μας
το μάτι

      Ιόνιος ακολουθία, Οδός Πανός, 2019