Μπορούσες να διακρίνεις τις ώρες
1520 ακριβώς
από την πλημμυρίδα του φωτός
τα άνθη είχαν λυγίσει τη μέση τους
η γη δεν ήταν παρά μόνο κοντά
κι εκείνη βρισκόταν ήδη τόσο μακριά
που θα την άγγιζες
έστω και μέσα από σχισμή στα κάγκελα
είχε προλάβει να απορρίψει λέξεις όπως
επιστροφή, ερημιά, επωδός
και δεν θα σε γνώριζε. Είχε άλλες
εκόμα, εσφαλώς, ερμονία

σε λίγο ο δρόμος θα ξεφόρτωνε οχήματα
ο ουρανός θα ξεφόρτωνε άστρα
ο λόφος θα ξεφόρτωνε βουνά
το χρέος θα ξεφόρτωνε ανθρώπους
η γη θα ξεφόρτωνε την κίνηση της

μόνο φως κι ούτε σκιά
ούτε φιλιά ούτε τίποτα

το Βερολίνο δεν υπήρχε
ούτε και το τείχος

   Η θάλασσα με τα 150 επίπεδα, Κουκούτσι, 2016