Ως την επόμενη φορά

Πελεκάνου Αναστασία
2020

Πώς μικραίνει το εγώ σαν θρηνείς
και πώς η μνήμη ντύνεται στα μπλε.
Κύκλο κάνεις γύρω σου
να δεις ότι υπάρχεις
κι είσαι εδώ.
Έφυγαν εχθές όλοι
κι άφησαν μαύρα κάρβουνα
για να παίζω στους πράσινους τοίχους.
Δεν άναψε ακόμα η φωτιά καλά
και έχει κρύο.
Λέω να μείνω κάτω απ' το κρεβάτι.
Ίσως
κάτω κι απ' το πάτωμα.
Πόσο διαρκεί μια στιγμή;
Τόσο.
Μετά φύγε.
Μη μιλήσεις για κάρβουνα.
Θα τα 'χω φυλαγμένα
στης μαμάς το δωμάτιο.
Όταν σταματήσει ο θρήνος
η μνήμη θα φέρει ζωή ξανά.
Ως την επόμενη φορά.

     

      [2020]

Περισσότερα από τον/την Πελεκάνου Αναστασία

Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

©2015-2024 poets.gr |

Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη

poets.gr

Χρονολογικά

Αλφαβητικά