- 2012
Το βράδυ οι φλέβες σου γίνονται ποτάμια.
Εκβάλλουν στο κλωνί σου, στο κορμί μου.
Έρωτας πάνοπλος μαίνεται εντός μας,
του πόθου καλός αγωγός.
Τη μέρα οι λέξεις γίνονται βουνά.
Τις ανεβαίνουμε πιασμένοι χέρι χέρι.
Στους πρόποδές τους αίφνης μας γκρεμίζει
αγάπης οίστρος βομβαρδιστικός.
Στις φλέβες μας κυλούν οι λέξεις
«Μη σε χάσω» και «Μη με ξεχάσεις».
Πέσαν τα φράγματα. Οι φρεγάτες σου
ανοίγουν πυρ στον Τίγρη μου και τον Ευφράτη.
Άμαχος πληθυσμός εσύ κι εγώ,
κυνηγημένοι, ξεσπιτωμένοι.
Πήραμε τα βουνά. Μας πήρε το ποτάμι.
Τα όντως όντα, Κέδρος, 2012
Περισσότερα από τον/την Ψαρράς Χάρης
-
Τα όντως όντα