μια μέρα θα σε πάρω απ' το χέρι και θα σε πάω στο Πέραμα

εκεί,

αφού πιούμε έναν εσπρέσο μονό

και καπνίσουμε ένα τσιγάρο στα όρθια 

θα πάρουμε μια βαθιά ανάσα με τέλειο συγχρονισμό 

κι ύστερα θα μπούμε στο ναυπηγείο μέσα

μη φοβηθείς τα έχω κανονίσει όλα 

θα βρούμε τον εργάτη τον Λεωνίδα  

- μέλος στο συνδικάτο του μετάλλου - 

συνεννοημένος 120 ευρώ θα μας πάρει 

θα μας πάει αποπίσω

είσαστε σίγουροι; θα μας ρωτήσει

είμαστε σίγουροι θα απαντήσουμε 

μετά θα κοιταχτούμε ακίνητοι 

εκείνος θα βάλει τη μάσκα του με το παραθυράκι 

εμείς θα πλησιάσουμε τα χείλια μας 

θα κλείσουμε τα μάτια και με το πιστολέτο του σιγά σιγά 

θα κάνει οξυγονοκόλληση στο μέτωπό μας

μπορείς να μου κρατάς το χέρι κατά τη διάρκεια 

λίγες σπίθες είναι μόνο

να σκέφτεσαι πως πέφτουνε πυροτεχνήματα στην κάμερα του Κιμ Κι Ντουκ

σε 4 λεπτά θα έχουμε τελειώσει στο υπόσχομαι 

και μετά μπορούμε να εξασκηθούμε στα γλωσσόφιλα 

μπορούμε να πηδιόμαστε καθώς θα τρώμε το ίδιο σάντουιτς 

τα βράδια  θα ανταλλάζουμε ανάσες, δαγκωματιές,

θα ανακατεύουμε ιδρώτα, θα ανακυκλώνουμε δάκρυα,

θα εφεύρουμε επιτέλους τη μονάδα μέτρησης της μυρωδιάς,

θα πλέξουμε τις βλεφαρίδες κόμπο,

θα περπατάμε σα να χορεύουμε βαλς,

εσύ θα γνωρίσεις τους ψιθύρους μου 

εγώ θα μετρήσω τα σπασμένα αγγεία στο ασπράδι των ματιών σου 

λοιπόν, Ρεβέκκα, πώς σου φαίνεται; 

      Ούτις, Υποκείμενο, 2017