Το μυαλό μου εάλω από θάλασσα και στοχασμό

θέλω να είμαι έτοιμος πριν εισρεύσω στην επόμενη στιγμή

αυτή τη μεγάλη αιωνιότητα που θρασομανά ανθόσπαρτη

Πέρασε

Θα στρώσω με ουρανό το κρεββάτι

θα γυαλίσω με σεληνόφως τα πατώματα

Πέρασε

Το πρόσωπό σου κρύβει τόσον Απρίλη

το σώμα σου μια οροσειρά του απείρου

η φωνή σου φύτρα από τ' αρχοντολόι των ανέμων

Πέρασε

Με άνθη άστρων θα φωτίσω το δρόμο

θα τα βρίσκεις σκόρπια τα πολύτιμα

όπου πατάει ανάερο το γυμνό σου πέλμα

Θα τα μαζέψω το πρωί στην κρυστάλλινη υδρία

με το θαλασσινό νερό και τα κοχύλια

από τα μάτια μου θα κυλήσουν διάφανα ορυκτά

      [2020]