Τραβάμε κατά την ποίηση νεκροί,
άταφοι πολύ καιρό στη γη των στίχων.
Αλλοιωμένοι, αποσυντεθειμένοι,
του εαυτού μας φανατικοί οπαδοί,
ελπίζουμε μια μέρα ν' αναστηθούμε.
Με τάματα, μετάνοιες, προσευχές,
ικετεύουμε τις λέξεις, τον θεό,
μια μούσα, την ιδέα, το ρυθμό,
σε τελετές με δάκρυα βροχές,
την έμπνευση εκλιπαρούμε.
Καμιά φορά "Υπάρχει θεός!" αναφωνούμε.
Γράφουμε γράμματα σε άλλους ποιητές
να τους προλάβουμε τα νέα.
"Μα είστε θεός".
"Ευχαριστώ. Κι εσείς".

     Υπάρχει γράμμα για μένα;. Μελάνι, 2018