Αυτή η μέρα δε θα' ναι ίδια
με τις άλλες τις χθεσινές.
Δε φόρεσες τη μάσκα σου για να 'ρθεις.
Ο γείτονας μου μίλησε
ο άγνωστος μου φάνηκε γνωστός.
Κατέβηκα στο δρόμο χορεύοντας,
μια γυναίκα κι ένας άντρας φιλιόντουσαν
σαν πουλιά τα χαράματα.
Λιγοστά αυτοκίνητα στους δρόμους·
ο αέρας ευώδιαζε απ' τις ανάσες των λουλουδιών.
Κατευθύνθηκα προς την πλατεία,
μικρά παιδιά γελούσαν
κυνηγούσαν τον ήλιο·
η άλλη πλατεία των συναλλαγών
είχε χαθεί.
Μαζί της κι όλα τα αρπακτικά μετανάστευσαν
για την έρημη χώρα.
Εδώ είναι ο τόπος των ζωντανών φίλε μου,
αγαπημένε μου φίλε.

    Ανάποδο μνημονικό, Γαβριηλίδης, 2009