Σκέφτομαι άρα δεν υπάρχω 
σημείωσε στα γαλλικά ο Descartes
κλεισμένος ώρες στο δωμάτιό του
αποκομμένος ώρες από τη ζωή. μετά

έκλεισε τα χαρτιά του κι έσβησε το φως.

φτάνοντας στο παράθυρο ψηλαφητά 
άνοιξε το παντζούρι. σκοτάδι πάλι. 
χωρίς να βλέπει πλέον 
απλώς υπέθεσε

ότι ακόμα ζούσε
ανάμεσα στα ομόκεντρα ημικύκλια 
των καναλιών του Άμστερνταμ.
κι αφού περιπλανήθηκε νυχτιάτικα

στα πρωινά νερά τους
πήγε ξανά προς το γραφείο του
άναψε το φιτίλι
κι απ’ το χαρτί του έσβησε το δεν.

      Τα καρφιά μένουν, Θράκα, 2019