Έχω ραμμένα στο παλτό μου
δύο δάκρυα
από την άνοιξη εκείνη που σε αρνήθηκα.

«Όταν έχει μπει ο Απρίλης και σου ‘χει ανακατέψει τα μαλλιά»
«Μυρίζω βροχή, το ξέρω»
Κάθε που βρέχει
Μαζεύω λέξεις, στάλα
στάλα τις κόβω

κι όμως η ομορφιά γεννιέται στον θρυμματισμένο ήχο
ενός λουλουδιού.

Όλοι Θα ξεχαστούμε
Κι οι στίχοι θα λιώσουν σαν κεριά.

      Ξέρεις πού οδηγεί, ΑΩ, 2020