Κροσέ

Όσο ακούω σε χρώμα
1985

στην Ιάμβη

 

Το κορίτσι είχε μεσάνυχτα και χτυπούσε
Της έδωσα ένα κροσέ στην τύχη
Γέμισε θάλασσα

Εγώ ως συνήθως δεν καταλάβαινα τίποτα
και την πέρασα ύπτιο
Αργότερα τη βρήκα στα βατραχοπέδιλά μου
σε κακό χάλι
Ώσπου να ξαναγεμίσω είχε καρφώσει
ένα μαχαίρι στην κοιλιά κι ανέβαινε

Της φώναξα πως αυτό είναι καθαρή τρέλα
και ότι θα προτιμούσα
να ’χε καλλιεργήσει περισσότερο τα γαλλικά της

Κατόπιν τη ρώτησα για τον καιρό
Είπε «θα βρέξει»

Με πήραν κάτι κλάματα σαν τότε
που μου ’πε ο προϊστάμενός μου της μισθοδοσίας
«κύριε Οδυσσέα Ανδρούτσο δεν μας κάνετε»
κι έφυγα με την αίσθηση
πως όλα τα τσιγάρα είναι ίδια

κι απόψε μακριά από γκουρού
και λαϊκές τραγουδίστριες

 

     Όσο ακούω σε χρώμα, Πλέθρον 1985

Περισσότερα από τον/την Τζανετάκης Γιάννης

Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

©2015-2024 poets.gr |

Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη

poets.gr

Χρονολογικά

Αλφαβητικά