Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939, από τον Γιάννη Αγγελάκη και την Ελένη Σταμάτη. Είναι πνευματική κόρη του Νίκου Καζαντζάκη, ο οποίος διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον πατέρα της. Το πρώτο της ποίημα, τη Μοναξιά, το δημοσίευσε το 1956 στο περιοδικό Καινούργια εποχή πριν ακόμη αποφοιτήσει από το Γυμνάσιο κι έπειτα από παρότρυνση του Ν. Καζαντζάκη. Σπούδασε ξένες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά) και λογοτεχνία σε πανεπιστήμια της Αθήνας, της Νίκαιας και της Γενεύης. Είναι διπλωματούχος μεταφράστρια και διερμηνέας. Μεταξύ άλλων, έχει μεταφράσει Πούσκιν, Μαγιακόβσκι, Σαίξπηρ, Τόμας και Μπέκετ. Το λογοτεχνικό της έργο περιλαμβάνει πολλές ποιητικές συλλογές: Λύκοι και σύννεφα (1963) Μαγδαληνή, το μεγάλο θηλαστικό (1974), Τα σκόρπια χαρτιά της Πηνελόπης (1977), Ο θρίαμβος της σταθερής απώλειας (1978), Ενάντιος έρωτας (1982), Οι μνηστήρες (1984), Όταν το σώμα (1988), Επίλογος αέρας (1990), Άδεια φύση (1993), Λυπιού (1995), Ωραία έρημος η σάρκα (1996), Φωτοζωή (2000), Η ύλη μόνη (2001), Η ανορεξία της ύπαρξης (2011) κ.ά. Το 1962 τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο Ποίησης της πόλης της Γενεύης (Prix Hensch). Το 1985 τιμήθηκε στην Ελλάδα με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή Οι μνηστήρες, το 2000 με το βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών και το 2014 με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου της. Έχει δώσει διαλέξεις σε Πανεπιστήμια των ΗΠΑ και του Καναδά. Το έργο της έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από δέκα γλώσσες και ποιήματα της εμπεριέχονται σε πολλές ανθολογίες σε όλο τον κόσμο.