Θέλω το πάθος θέλω το καυτό φιλί και συγχρόνως

χλευάζω

Τι τώρα, τώρα είναι αργά, τώρα

αγαπώ τις αλυσίδες μου δικές μου είναι

Έπειτα βλέπω πάλι τη γριά μάγισσα

Τίποτα από γυναίκα, κάτι ανδρικό, αγέλαστο, κάτι

στεγνό ξερό αδιαπέραστο

Ω οι αληθινές γυναίκες είναι γλυκιές - γλυκιές

η μνήμη τους είναι χαμόγελο

η ευφυΐα τους είναι χαμόγελο

τα βιολετιά μάτια τους είναι χαμόγελο

Ω οι αληθινές γυναίκες λιώνουν

σαν παγωτό μέσα στο χέρι σου

δεν κρατιούνται από πουθενά

κυλούν σε διαρκή πτώση

Ο φόβος

δεν τις φοβίζει έχουν ήδη

υποκύψει στο πιο φοβερό

και το ‘χουν κάνει δικό τους

      Η δηλητηριώδης, Άγρα, 2013