Η κρεμμυδαποθήκη

Η κρεμμυδαποθήκη
2020

Θα ήθελα να ήμουν άνθρωπος αποφασιστικός. Χωρίς λόγια τις

αποφάσεις μου να παίρνω. Να κατοικούσα, λέει, στον Ευαγγελισμό,

με σένα μάτια μου, ήρεμα και αγαπημένα. Να ζω και να εργάζομαι,

να τρέφομαι από των χεριών μου τον καρπό, να φροντίζω και φροντίδα

να δέχομαι, και πάνω απ’ όλα να χαίρομαι, με την απόφασή μου αυτή.

Θα τη νοικοκύρευα την αποθήκη, πίστεψά με, στο λέω ειλικρινά,

και ας είναι σήμερα αχούρι. Θα την καθάριζα από κάθε είδους

περιττώματα, θα την άσπριζα με ασβέστη καρδιάς και θα άνοιγα και

ένα παραθύρι στην Ανατολή ή μπορεί στη Δύση –δεν αποφάσισα ακόμη–

μα, με ένα τραπέζι, όμως, μπροστά, μπροστά στο παραθύρι και έναν

πλατύφυλλο βασιλικό, που τόσο σου αρέσει. Χρυσάνθεμα πολύχρωμα

θα είχα στον περίγυρο και μια βουκαμβίλια, φυλαγμένη από του Βορρά

τη χειμωνιάτικη μανία και ένα γεράνι –πως το παρέλειψα, απορώ;

Ένα γεράνι κόκκινο, να φυλάει με τις ρίζες του της αποθήκης το κλειδί.

Και άλλα πολλά θα έκανα, αν το αποφάσιζα. Και στον απόηχο της ημέρας,

όταν όλα θα σώπαιναν, θα σώπαινα κι εγώ. Για να παρακολουθήσω

του ήλιου την πορεία, που πάει και χάνεται πίσω από της θάλασσας

τη γραμμή· για να αναλογιστώ πόσο στάθηκα τυχερή, που η ζωή μού

έγνεψε και μου ’κλεισε το μάτι, και που ακόμα, όταν θα το αποφάσιζα,

να απλώσω το χέρι, θα υπήρχες εσύ εκεί, μαζί με το γεράνι.


                                                                                     Στον Βασίλη

 

           Η κρεμμυδαποθήκη, Βακχικόν, 2020 

Περισσότερα από τον/την Λιάτζουρα Κατερίνα

Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

©2015-2024 poets.gr |

Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη

poets.gr

Χρονολογικά

Αλφαβητικά