Είμαι το τηγανόψωμο που συνοδεύει

την εθνική λογοτεχνία

μια καρδιά χειμωνιάτικη σούπα

στη μελαγχολία των σουπλά

κι από τους πόρους της γροθιάς μου

βγαίνουν συνθήματα

σοσιαλιστικά

είμαι νεαρός και ιδρωμένος

στις απογευματινές ακαδημίες ποδοσφαίρου

είμαι ζωντανός πλάκες τεκτονικές

     που σμίγουν

όταν χαμογελώ δε βγαίνει

απ’ τις καγκελόπορτές μου

μουσούδι σκύλου

μα θα ’θελα πιο απλά να κλάψω

με τούφες μαλλιά σαν πεσμένα δέντρα

που φράζουν το ποτάμι.

      Μόνο κανέναν μη μου φέρεις σπίτι, Θράκα, 2021