- 2020
Μέσα σε τόσο κρύο τα δάχτυλα
ψάχνοντας την πανσέληνο.
Κάποτε περισσεύει μια χούφτα χώμα
απ’ τους νεκρούς και μας ζεσταίνει.
Είπα όχι στο τραγούδι του γρύλου, στο
παιχνίδι της μέλισσας∙ η βροχή με δικαίωσε.
Να μην ακούω τη φωνή μου:
μια ανεμόσκαλα ψηλή στο σκοτάδι -
φλέβα στον ορίζοντα που αργεί.
Είπα όχι απέναντι στα κύματα.
Έτσι μου δόθηκε η ζωή: μια χαλαζόπετρα.
Οι γυναίκες που αγαπάμε είναι θαμμένες στον κήπο, 2020