Είναι ένα διάβημα οι φτελιές
αδιαμφισβήτητο σου λέω
μια δήλωση ευφυΐας.
Δες πώς σκιάζουν τα καθέκαστα:
στην Αθήνα των γκρεμνών
κι ενόσω οι γέροντες 
κοιμίζονται με άσφαιρα λαντόζ
ένα χέρι τούς τσιμπάει μουλωχτά
ή τους μπουνίζει·
τρίβουν οι άμοιροι την τσιμπιά που τσούζει
μα δεν υπάρχει αξιοπρέπεια στη ζητιανιά.
Εντέλει κλαίνε.
Κλαίνε με ένα γρέζι
σαν στρουθιά του χιονιού.
Βλέπω και τη μάνα μου που λέει
πρόλαβα και πέθανα
μα εγώ ακόμα στοιχειώνομαι
από το τελευταίο της όνειρο
εκείνο με το σμήνος των χελιδονιών
που έμπαινε στο κάδρο
πετώντας ανάσκελα.

      Επιτάφιος εν Ελευσίνι, Μικρές εκδόσεις, 2018