Εκεί που νόμιζα ότι όλα έχουν χαθεί

ήρθες εσύ και με κάλεσες

να κρατηθώ μαζί σου

από την Ιστορία.

- Δεν σε αφήνει ποτέ να πνιγείς, μου είπες.

- Μα πώς εγώ…μια επαναστάτρια,

έκανα αμφίβολα.

Και καθώς δεν είχα άλλες επιλογές

ακολούθησα την προτροπή σου.

Άπλωσα το χέρι μου

σε τούτον τον κορμό

που επιπλέει

κάτι χιλιάδες χρόνια

και ξεκουράστηκα.

-Είχες δίκιο.

Είναι καλύτερα έτσι.

Μα είναι εκείνη ή εσύ; Σε ρώτησα γελώντας.

-Εσύ και εκείνη ένα είναι, είπες.     

         Με λένε Ηγησώ, Γαβριηλίδης, 2005