ω πόσο την αγάπησα τη θάλασσα  

κι εκείνη με υιοθέτησε

μου κληροδότησε το σπίτι της

εκεί στον βυθό της έστησα το βασίλειό μου

άλλοτε οκτάπους άλλοτε δεσποσύνη  

κι άλλοτε η κόκκινη πολυθρόνα με το ξεφτισμένο σειρήτι

ω ναι περνάω καλά εκεί 

να έρχεσαι πότε-πότε να κάνουμε παρέα  

να ανταλλάσσουμε καμιά κουβέντα οι δυο μας  

να μου μιλάς για τα του κόσμου τούτου  

όχι πως πολύ μ’ ενδιαφέρουν  

έτσι μια πρόφαση μονάχα για να βλεπόμαστε

να μου χαμογελάς με εκείνο το πράσινο χαμόγελο  

και να με βυθίζεις ακόμα πιο βαθιά 

στην γλυκιά αγκαλιά του μπαμπά μου  

      Ώσπου έγινε μπλε, Φαρφουλάς, 2019