Φτάνουν στις τάξεις υποδοχής

όταν το σχολείο έχει αδειάσει.

Τότε κάποιες στήνουμε πανό

─ ζητάμε να φοιτούν μόνο δικά μας παιδιά.

Κλειδώνουμε με αλυσίδες.

Προφασιζόμαστε ασθένεια

─ μην πάμε απ’ έξω και φωνάζουμε.

Άλλες ορθώνουμε τα σφιχτά μας στήθη

ασπίδα για να περάσουν.

Λίγο λίγο συνηθίζεται η αδικία,

τέλος ο ακτιβισμός και άλλα τέτοια.

Ερωτευόμαστε και ασχολούμαστε

με την παραγωγή βιολογικών προϊόντων.

      Ο πίσω τοίχος, ο ανεπίσημος, Ενύπνιο, 2021