Εκτός παρένθεσης βάζω το βίωμα ως έχει,
Δηλαδή
Τις αναμαλλιασμένες φράσεις μου
τη γλυκιά γεύση των ψαριών της λίμνης
τη ράθυμη πνοή του ήλιου πάνω στις πέτρες
την καθετότητα της προσευχής
τη μουσική που ορίζει την αφή μου
τις κακώσεις της μνήμης
την ηλικία που σαλεύει πριν πεθάνει.

Αλλά το πιο σπουδαίο,
είναι ότι βάζω το σώμα μου
πλάι στο δικό σου.
Και συνορεύω.
Και αν αλλιώς θελήσεις,
στην επικράτειά μου σε χωράω.
Έξω βουίζει πόλεμος.

     Το ελάχιστο σώμα, Ενύπνιο, 2021